Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Πέμπτη.





art
Jeanloup Sieff


Σχίζω το πετσί μου
με μάλλον άγαρμπες κινήσεις
Το στόμα σου ανοίγει διάπλατα
Ακούω το σαγόνι σου να εξαρθρώνεται
Βλέπω ένα γενναίο ψέμα να κουρνιάζει
στο λαρύγγι σου
Ξετυλίγεται σιγά σιγά
ξεπροβάλει
πίσω από τα δόντια
Χύνεται πάνω στο στομάχι σου 
πριν προλάβω να το στραγγαλίσω
Η αργοπορία μου
μας επαναφέρει
στο τακτοποιημένο μας σαλόνι.
Ποια μέρα θα φορέσουμε σήμερα;
"Την Πέμπτη"
 επιμένεις
"Είναι τόσο κοντά στο τέλος
και σε ασφαλή απόσταση από την αρχή"
"Αναμονή κορυφωσης"
γουργουρίζεις ικανοποιημένος
"Ποιος τολμά να πεινάσει για κάτι άλλο;"
τελειώνεις εκστασιασμένος. 


Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

Ήμουν και δεν είμαι πια.




art  Timvnas


ήμουν και δεν είμαι πια 
μην κλαις 
την σάρκα που αφήνω πίσω
θα εξέλθω εκ νέου από την άβυσσο
πεινασμένη
όμορφη
ανελέητη
εγώ φωνή σπαραχτική
κάλεσμα
στους γύπες
στους ζητιάνους
στα σκουλήκια
εγώ η σήψη
στο μεγάλο δείπνο
 ηγεμόνων και  βασιλέων
αλεσμένο γυαλί στο ψωμί τους 
εγώ ο φόβος στα στομάχια τους
εγώ τα ματωμένα ούλα τους

η ατσαλένια παραφωνία
της ευδαιμονίας τους
η αφαίρεση
και η παύση
απλώνομαι
είμαι ρευστή
ηδονιστική 
ύπουλη
κοχλάζω 
πάνω στο πετσί τους
σαρκοφάγο μειονέκτημα
στη βεβαιότητα τους 
θανάσιμη και ατελής

 ήμουν και δεν είμαι πια 
μη με θυμάσαι
γνώρισε με
 πριν όλα μυρίσουνε στάχτη
πριν ντυθείς τα ψέματα που ψιθυρίζεις
αλήθειες
πριν χαθώ μέσα στο θάνατο