Σκιά

ph. René Groebli

Ένα  ψυχρό απόμακρο πνεύμα στον δικό του κόσμο,
ατρόμητο ...παροπλισμένο.
Παγωμένη πόζα ,
ξέθωρος χαρακτήρας  σε κάποιου άλλου το μυαλό.

Αναπνέω   χώμα  μέσα   από ιδρωμένες παλάμες.
Θαυμάσια   πεθαμένη  σχεδόν  από  συνήθεια.
Διορισμένη  απάτη , ωφελημένη  από τις σκιές.

Αν μ έβλεπες  άνθρωπο,
θα ήταν όλα διαφορετικά.
Ο άνθρωπος σέρνει  μαζί του τριβή, μυρωδιά, σάλια, αλήθεια.

Διασκεδάζουν οι θεοί μέσα στα ρολόγια.
Χαίρονται πολύ δυνατά.
Η χαρά  τους δεν μ αφήνει  να κοιμηθώ.

Η  χρόνια φαγούρα πάνω από το δεξί αυτί χειροτερεύει.
Ο δείκτης γδέρνει το σημείο.
Στο νύχι σκαλώνουν ματωμένες τρίχες
και μελωδίες. 
Μια σκιά  λικνίζεται   στο καλοριφέρ.
Ξεθαρρεύει  και με πλησιάζει.
Φοβάμαι ότι αν αφαιρεθώ
θα τρυπώσει μέσα στο αυτί μου να βρει το ταίρι της.

Είμαι  κουρασμένη.
Θέλω να κλείσω τα μάτια,
να γλιστρήσω σε άλλες εποχές και αυτονόητα.