Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Αναγκοβίωτος


ph. Sally Mann



Η μοναξιά είναι η  λάθος  βαλίτσα
Την κουβαλούσε μαζί του και την παρατούσε
όπου υπήρχε χώρος.
Μια φορά σ ένα παγκάκι, την άλλη σε μια κουζίνα,
στο τραίνο,  δίπλα από ένα atm, κάτω από κάποιο κρεβάτι.
Την παρατούσε κι έτρεχε,
Εξαφανιζόταν μέσα σε   περιπλοκές διαδρομές
ζικ ζακ και  εφαπτόμενες καμπύλες.
Πάντα την  έβρισκε να τον περιμένει έξω από την πόρτα του.
Κατσούφιαζε και παραμιλουσε.
Την έμπαζε σπίτι και την σκέπαζε με την κουβέρτα.


Την διεύθυνση που χρησιμοποιούσε η  ζωή του
την άφηνε ενέχυρο για  
μάτια  που σε βλέπουν,
χέρια  που σου φτιάχνουν  καφέ 
ακόμα κι όταν θυμώνουν,
το μουρμούρισμα στο διπλανό δωμάτιο
που αρρωσταίνει την 
ανία του Κυριακόβραδου
Την γκρίνια για τα λάθος  ψώνια .
Το βάρος του να σε χρειάζονται
Τα "όχι τώρα" , "τίποτα",  "είμαι καλά".
Κατσούφιαζε και   βαριόταν .
Πλήρωνε το χρέος του και λιαζόταν στην πλατεία.

Η ανάγκη  είναι το λάθος χαρτονόμισμα,
γέμιζε τις τσέπες  και τα συρτάρια του,
 μα τον κρατούσε νηστικό.
Την ξόδευε και την τραγουδούσε
χωρίς ποτέ να του τελειώνει.
Αυτή τον ξάπλωνε το βράδυ στο κρεβάτι
κι έφτιαχνε καφέ το πρωί .
Κατσούφιαζε και θύμωνε.
Την έχωνε κάτω από τα νύχια του,
και μυρμηγκιάζαν τα δάχτυλα του γλυκά.


 

1 σχόλιο: