Ταξίδι

Αυτό που φοβόταν πάντα ήταν
 μη χάσει το ταξίδι του.

Ψωμί με μορταδέλα  στριμωγμένο
μέσα στην τσάντα.
Δρομολόγια να εναλλάσσονται σε πίνακες
μεγάφωνα, βαλίτσες  που σέρνονται, μετεπιβίβαση.
Κιτρινισμένα δάχτυλα που  τρίβουν τα μάτια
να ξυπνήσουν.
Δρόμος. 

Η αμηχανία μιας άβολης διείσδυσης
στοίχειωσε όλες τις μετέπειτα πράξεις
Αψεγάδιαστα χαμογελαστά  πρόσωπα σε σελοφάν.
Υγρασία και διογκωμένες κλειτορίδες.
Στεγνό στόμα.
Προβαρισμένες λέξεις με τον καφέ.
Κατούρημα  πριν την επιβίβαση.

Κάθε χρόνο στένευε τα ρούχα του
Κάθε χρόνο έμοιαζε πιο ψηλός
Κάθε χρόνο αυξανόταν το πλήθος γύρω του 
Κάθε χρόνο γινόταν πιο
άσχημος, πιο μοχθηρός, πιο βρώμικος

Ήταν σαν μια θλιμμένη  αρρώστια, 
μια άρρωστη λύπη, αφυδατωμένη.

Ήξερε ότι δεν γινόταν  να νιώσει.

Για να αισθανθείς κάτι , πρέπει να είσαι παρών

Τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο

Ούτε καν  το είδωλο του στον καθρέφτη

Ξεφτισμένη εικόνα,  εν κινήσει σε

ρευστό συνθετικό δρόμο

χωρίς  προορισμό.

Δρομολόγια,  λεωφορεία, πίνακες,

μεγάφωνα,  επιβίβαση, αναχώρηση.